Garncarzowe i Garncarki - W cieniu mistrza

Wystawa pod takim tytułem otwarta została podczas XX Jarmarku Garncarskiego w Medyni.  Jej celem było zwrócenie uwagi na kobiety pracujące kiedyś i obecnie w zagłębiu garncarskim w Medyni, Pogwizdowie i Zalesiu. Podtytuł dla niektórych osób był kontrowersyjny... Przeczytajcie kilka słów o bohaterkach wystawy napisanych przez Jolantę Superson.

Fotografie współczesne wykonane zostały w większości przez Karolinę Plizgę, archiwalne pochodzą z Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Wystawie towarzyszyły nagrania wywiadów z garncarkami, z którymi rozmawiały Agnieszka Nawłoka, Weronika Wojtowicz i Karolina Plizga.

Garncarzowe i Garncarki - W cieniu mistrza.

Zapraszamy Państwa na wyjątkową wystawę. Wystawę która pozwala spojrzeć na pracę w dawnym warsztacie garncarskim ze strony kobiet - żon i córek garncarzy.

Przy licznych obowiązkach w domu, gospodarstwie, polu, oraz wychowaniu dzieci, wykonywały czasochłonne prace niezbędne w procesie wytwarzania ceramiki. Zajmowały się dolepianiem dekoracyjnych elementów i żmudnym kilkunastodniowym procesem suszenia, zdobiły farbami i pomagały w układaniu ceramiki w piecu do wypału. Często, kiedy zlecenia na gliniaki były duże zajmowały się również klusowaniem, czy przygotowaniem gotowych porcji gliny z których garncarz wykonywał naczynia. Garncarstwo było wpisane w ich życie. Stanowiło najważniejszą jego część, ponieważ często praca ta pozwalała na zapewnienie rodzinie bytu.

Zdarzało się również, że praca męża czy ojca stanowiła inspirację do rozpoczęcia własnej twórczości. Tak było w przypadku nieżyjącej Emilii Chmiel tworzącej w wyjątkowo niesprzyjających warunkach. Jej kontynuatorką jest Władysława Prucnal, której twórczość stała się wizytówką medyńskiego ośrodka garncarskiego w Polsce i na świecie. Obie rzeźbiarki poszły indywidualną drogą i stworzyły własny styl w garncarstwie figuralnym.

Najczęściej jednak kobiety te pozostawały przy boku uznanych i nagradzanych za swoją twórczość mężów, niedostrzegane w opracowaniach etnograficznych.

Prezentowane podczas wystawy dawne fotografie, nagrania wywiadów oraz archiwalny film z  1949 roku o tutejszym ośrodku garncarskim, pozwalają rzucić światło na ich codzienność u boku garncarza. Ukazują jak duży udział miały w procesie tworzenia cenionej medyńskiej ceramiki.